آرتروز شانه یکی از شایع ترین بیماری های مفصل شانه است که در اثر فرسودگی و تخریب غضروف مفصل شانه رخ می دهد.
آرتروز مفصل شانه به دلیل تحرک بالای این مفصل جر انواع شایع آرتروز است که اغلب نیز در افراد میانسال و سالمند رخ می دهد.
این بیماری مفصلی سبب بروز درد ، التهاب و تورم مفصل شانه و دامنه حرکات شانه را نیز کاهش می دهد بطوری که سبب بروز اختلال در عملکرد فرد می شود.
فرسایش و تخریب غضروف مفصلی در ناحیه شانه سبب می شود تا استخوان ها بجای لغزیدن بر روی هم ساییده شوند که این وضعیت سبب بروز درد و محدود شدن دامنه حرکات مفصل شانه می شود.
سایش استخوان ها برروی هم زمینه ساز ایجاد خارهای استخوانی نیز در محل مفصل شده که به عنوان یکی عامل موثر در تشدید درد و خشکی مفصل شانه عمل می کند ، خار های استخوانی همچون به دلیل تشدید درد سبب محدود شدن هرچه بیشتر دامنه حرکات شانه می شوند.
علائم آرتروز شانه
- احساس درد شدید در شانه که با حرکت دادن شانه تشدید می شود.
- انتشار درد به گردن ، بازو و دست
- تورم و التهاب مفصل شانه
- ضعیف شدن عضلات اطراف مفصل شانه
- حساسیت به لمس و فشار
- شنیده شدن صدا از مفصل شانه هنگام حرکت دادن آن
- کاهش شدید دامنه حرکتی شانه که سبب اختلال در فعالیت های روزمره فرد می شود.
دلایل و عوامل خطر
- حرکات تکراری مفصل شانه یکی از مهم ترین عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به آرتروز شانه است.
- وارد شدن فشار بیش از حد به مفصل شانه
- سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های مفصلی
- افزایش سن نیز سبب افزایش آسیب پذیری غضروف ها و کاهش انعطاف پذیری آن ها می شود و ریسک بروز این آسیب را افزایش می دهد.
- آسیب دیدگی شانه در گذشته
- انجام جراحی شانه در گذشته
- بیماری هایی مانند آرتریت روماتوئید و اختلالات غده تیروئید نیز ریسک ابتلا به آرتروز مفاصل از جمله آرتروز شانه را افزایش می دهند.
روش های درمان
اگرچه این بیماری درمان قطعی ندارد اما با راهکارهای درمانی و فیزیوتراپی می توان به تخفیف علائم بیماری و جلوگیری از پیشرفت آن کمک کرد.
هدف از روش های درمانی کمک به تسکین درد و علائم بیمار و بازگشت دامنه حرکتی شانه است.
کاهش سطح فعالیت و استراحت دادن به شانه در کاهش احساس درد بسیار موثر است، بیمار باید فعالیت هایی را که نیازمند حرکات دادن شانه و بالا بردن دست به بالای سر است را به حداقل برساند.
استفاده از کمپرس گرم برای گرم کردن شانه نیز به کاهش احساس درد کمک زیادی می کند.
با نظر پزشک می توان از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده کرد تا بیمار بتواند فعالیت های روزمره خود را تا حدودی انجام دهد.
فیزیوتراپی شانه موثرترین و بهترین راهکار در درمان آرتروز شانه و تخفیف علائم بیمار است.
فیزیوتراپی علاوه بر کمک به فرایند بهبودی سبب کاهش خشکی و افزایش دامنه حرکتی مفصل شانه که در اثر بیماری کاهش یافته می شود.
تمرین درمانی ، لیزردرمانی ، شاک ویو تراپی ، الکتروتراپی ، سوزن خشک و درمان های دستی از موثرترین متدها و مدالیته های فیزیوتراپی در درمان این بیماری هستند.
تمرینات فیزیوتراپی نقش موثری در افزایش دامنه حرکتی شانه دارد و خشکی و سفتی ایجاد شده در نتیجه آرتروز را به حداقل می رساند.
جراحی شانه نیز به عنوان آخرین گزینه درمانی و تنها در صورت عدم بهبودی شرایط بیمار با رووش های ذکر شده توسط جراح ارتوپد انجام می گیرد.
پس از جراحی نیز انجام فیزیوتراپی به منظور تسریع فرایند بهبودی و بازیابی توانایی های حرکتی شانه ضروری است.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی شانه – درمان آرتروز شانه – فیزیوتراپی خوب در نارمک – لیزرتراپی در نارمک